kendini tanımak

başlık bize kalmış. t: kişinin kendi iç dünyasını keşfetme, haz aldığı, üzüldüğü, merak duyduğu şeyleri farkedebilme ve kendi tarzını bulabilme erdemidir. aslında bu erdemi kazanınca birey, olgunluğa doğru büyük bir yol katetmiş oluyor. kendisini tanıyan bi kişinin çoğu zaman ikilemde kalmadığını, hızlı ve mantıklı bi şekilde kararlar aldığını söylemek mümkün. büyük bi erdem olduğu gibi bu erdemi kazanmak oldukça meşakkatli olsa gerek. konuyu biraz dallandırmak gibi olacak lakin ben, aslında seven her insanın kendisini tanıyabilme yolunda büyük bi adım attığını düşünüyorum. örneğin en yakından, kendinizden yola çıkalım. sevdiğiniz bi insanı getirin gözünüzün önüne. takdir ettiğiniz belki onlarca özelliği vardır ama aralarından 2 3 tanesi daha bi öndedir. "mantıklı çocuk" dersiniz belki, "olgun tavırları var" ya da "kendini çok iyi anlatıyor" filan diyebilirsiniz onun hakkında. işte tam burda sizin eksikliklerinizi yakalıyoruz. mesela içe kapanık birinin sevdiği ve yanında durduğu çoğu kişiye bakın konuşma konusunda çok profesyoneldirler. ve daha nice örnek. aşık olmak mesela. kişi karar vererek aşık olmaz diyoruz. doğru. siz karar vermiyorsunuz. ama içerde bir yerlerde sizin eksikliklerinizi en iyi kimin tamamlayabileceğine bakıyorlar işte. yanında durduğunuz sevgilinize bakın. belki hayranı olduğunuz hangi özelliği varsa, o özellikte sizin büyük bi sorununuz ve eksikliğiniz olduğunu söylemek mümkün kendimden örnek verecek olursam. en adamına, en karakterlisine, en delikanlısına aşık olmuşum. iyi ki de olmuşum.

kendini bilmeyen insan, doğadaki "gerçekliği" göremez.

haddini bilmek ile potansiyelinin farkına varmak arasındaki dev uçurumda gidip gelen sarkaç gibidir.

sıklıkla bilirim bu beni üzer fakat karşı taraf için iyi yönleri vardır başta söylerim durumun bundan ibaret olduğunu sonra onun adına korkar ve kaçarım.

bol bol fiziki ve ruhsal olarak zor durumda kalın. en güzel kendini tanıma yöntemi.

dün gece yatağa yattım tam uykuya dalarken çantama koymadığım bi final notları kağıdım vardı onu hatırladım ama yataktan kalkmak çok zor gelmişti. bir yandan da diyorum ki ya kedibirisi sen sabah onu unutursun kalk koy.. kalkmadım. sonuç, unuttum.

t: (#2103555) kendimi aramayı bıraktım. içimdeki harabenin karmaşıklığında, bu puslu ve karanlık ruhumun ağ bağlamış kuytularında, ıssız ve darmaduman olmuşken kendimi bulmaktan kaçıyorum. hiçbir müziğin etkilemediği, hiçbir kelimenin zihnime ilişmediği yerdeyim; ruhumun tükendiği bir kaybediş bu. zamanım ve mekanım kaosa gebe. bense eli cebine atılmış bir savruluşun göbeğindeyim. vazgeçtim kendimi bilmekten. bazı vazgeçişlerin zorunlu olduğundandır ruhumun bu kayboluşu. bazı vazgeçişlerin zorunluluğu.. gönül derin küsmüş bir kere; kaçıp gitmek farz olmaz mı hiç?

kendimi çok iyi tanıyorum. neyi yapacağımı neyi yapamayacağımı biliyorum. kendi potansiyelimi biliyorum. kendimin farkındayım ve bu bazen çok korkutucu oluyor.

kendini tanımak ile ego / kendini övmek, göklere çıkarmak arasında ufak bir çizgi var bence. tadında her şey güzel.

birilerine karşı gurur yapabilen,kendinden ödün vermeyen insanlara hayranım ya ben zaafları olan bir lanetim

i̇şte en çok yapmak istediğim ama yapamadım şey. bazen kendimi tanıyamıyorum. ben kimim ne istiyorum ne istemiyorum neyi severim neden hoşlanmam... işte bazen bunlara hiç cevap bulamıyorum. bunu da hep kırgın olduğumda fark ediyorum.

(bkz: slm çukulatam) (bkz: özele gelsene ) (bkz: kendine dm den yürümek ) --- spoiler --- biz bi çay içelim --- spoiler ---

kendini çok iyi tanıyanlar bunun hangi açıdan bakınca iyi hangi açıdan bakınca kötü olduğunu çok iyi bilir. bu kendini tanımak olayı zamanla sizi bir hayli yaralar, işte o zaman bilgenin kazanında kalan dibi sıyırırsınız, tabii kafanızla birlikte. hele bir de kendinizi tanırken heybenizde bir fil hafızası varsa... yaşarken cezalandırılmak!

Sınırlarını, artını ve eksiğini, zayıf ve güçlü yanlarını bilmektir ve insana en büyük gücü veren şey aslında budur insan kendi potansiyelini gerçekleştirmek zorunda olan bir canlıdır. Kendi kurduğumuz fanusta mutlu mesut yaşayabiliriz ancak ya daha fazlasını yapacak gücümüz varken daha azıyla yetiniyorsak. Önce kendini tanı ve sev gerisini rahat halledersin yani etmen lazım

Çok zor değil aslında. Aşinayız biraz kendisine o yüzden yeni bir şey görmem zor olduğu için hee yine mi bu yani tarzı bir söylem mevcut kendisine. Ne kadar bir yakınlığını olsada neyi sever neyi sevmez enleri nelerdir pek bilmiyorum. Sanırım kendisini sevmiyorum sevsem çaya kaç şeker attığına kadar bilirdim.

Kendini tanımak, kendi içinde ki enerjiyi fark etmek. Aslında şifa ve iyileşmek kendi içimizde olan bir şey sadece farkında değiliz. Kendinizi bir ağaç gibi düşünün potansiyelinize ulaşmak için hangi dalı seçeceğiniz önemli değil yeter ki potansiyelinize ulaşabilin. Kendinizin farkına varın her şey sizin elinizde.

hayat kalitesini inanılmaz arttıran bir olgunluk durumudur. yediğin yemekten, içtiğin içecekten, gezdiğin her bir metreden, gördüğün her bir manzaradan, yaşadığın her bir olay ve ilişkiden aldığın haz maksimuma çıkar. çünkü kendin için en doğru olanı yapıyorsundur ve bu da mutlu olmak, keyifli olmak için çok büyük bir etkendir.

Yaklaşık 7 aydır kaybolmuş hissediyorum. Ya da kendimi tanımadığımı hissediyorum. Bunun farkına yeni varıp tanımaya çalışıyorum. Ben gerçekten kimin ve ne istiyorum galiba en temel sorularım da bunlar.

biraz geç tanıyınca birkaç yılınıza mal olabilir. kendinizi tanımaya başlayınca yanlış yerde olduğunuzu, yanlış konuda eğitim aldığınızı veya yanlış insanlarla bir arada olduğunuzu anlayabilirsiniz. ve birdenbire değişir hayatınız. belki iyi yönde belki de kötü yönde. artık o sizin nasıl biri olduğunuza bağlı. belki bir yalanı yaşıyorsunuz. aslında hiç olduğunuzu düşündüğünüz insan değilsiniz. belki tanıdığınız zaman pek hoş biri çıkmayacaksınız. ama belki de tanısanız seversiniz. çocuğum ne pis geyiğin varmış

Kendini tanımak çok önemlidir. Hatta keşke herkes 15li yaşlarından itibaren kendini tanıyabilse. Nelerle mutlu olurum nelerle mutsuz olurum bilse. Kendine göre bir hayat çizgisi olsa ve o yolda istikrarla ilerleyebilse. Ben sanırım yirmimde tanıdım kendimi. Çok geç kalmadım sanırım. Hayatımı şimdi buna göre şekillendirmeye çalışıyorum. Ve kendimi tanıdıktan sonra da çevremi pek önemsememeye başladım. Ben nasıl mutluysam öyle kararlar alıyorum. Bu hayatı yaşayacak olan benim insanların görüşleriyle bunu mahvedemem

Uzun zamandır bunu yapmaya çalışıyorum. Kendimi tanımaya çalışıyorum. İnsan kendini bilmez mi? Ben bilmiyorum. Yapmayı çok sevdiğim bir şeyden yarın nefret ediyorum. Bazen bana bir şeyler katacak arkadaşlarım olsun istiyorum sonra ben öyle sıkılırım ki diyip sadece eğlenebileceğim kişileri istiyorum yanımda. Çok isteyerek girdiğim ve çok sevdiğim bir bölümden şüphe duyuyorum acaba tam istediğim, tam bana göre olan bu değil miydi diye. Mesela en çok ne yapmayı severim? Bilmiyorum.. Acaba nasıl biriyim? Tam olarak istediğim ne? Hiç bilmiyorum. Kendimi bilmiyorum..

Madde 7. Her bildiğin doğru olmayabilir.

aydınlanmanın ilk ve tek şartıdır. çünkü insanlar aydınlanmayı veya değişimi, genelde hayatı veya diğer insanları bilmek-tanımak sanır. yoo bebeyim yoo, kendi tanımamış-bilmemiş ve kendiyle yüzleşmemiş hiçbir insan ay-dın-la-na-maz!

Kendime not; Hiç enayiliğinden ödüm verme bide çok sev be herkesi her şeyi

"Ben kendimi biliyorum abi." diyerek başlanılan cümlelere sebebiyet veren eylemdir. Mümkünatı her zaman yoktur fikrimce. İnsan dediğimiz varlık "asla" dediği şeyleri yapan, fırsat eline geçedursun, o an imkanı açılmış bir şeye anında yönelir. Gün gelir "insanları hâlâ tanıyamamışım" dediğin aslında kendin de bilmediğin şeyler keşfedersin. Gariptir.

Beyaz peyniri, kaşar peynirine tercih ettiğimi bilecek kadar tanışıklığım var. Ama o kadar. Zırt pırt şaşırtıyorum kendimi.

(bkz: insan ilişkilerinde yapılan hatalar)ın başında gelir. Tabi hata olan kendini tanımak değil, tanımamaktır. Kendinizi tanımadan karşıdakini tanıyamazsınız ve insan kendini tam olarak tanıdığında başkalarını da tanımayı öğrenir.

Maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisinde en üst kısımda kendini gerçekleştirme yer alır. Kişinin bunu yapabilmesi için kendisini tanıması gerekir. X kimdir? Neleri sever, nelerden nefret eder? Amacı, hedefleri nedir?... Ama günümüzdeki gelişmeler ve sistem bireyin kendisine yönelmesini o kadar çok engelliyor ki bireyin kendine ayıracak vakti kalmıyor.

Tanı, tanı, kendini tanı, işe başla bir kere bu yönden, sonra onu da anlayacaksın. (bkz: Sait faik abasıyanık)

Ne yapmak istediğini bilmek iyidir. Bu sayede insan daha mutlu ve stressiz yaşar.

Hiç bilmiyorum biriyle tanışıyoruz o kendini bana anlatıyor normal olarak benimde anlatmamı bekliyor ama yok yani bilmiyorum ki ne buyum diyebilirim ne de bu karışık şeyler flfmfm

madde bağımlısıymışım da yoksunluğuna girmişim gibi hareketler yapıyorum masasının başında . Yaşadığım stresin a*ına koyayım. Lan öldürcem lan kendimi kalp hastası edip. Annem geldi okuldan alırım çocuk seni dedi tırstım sakin rolü yapıyorum. Kendimi tanıyorum ben bir anksiyetiğim en salak olanından .

sinirli anımda kendimi öyle güzel tanıyorum ki çok sakin bir sesle ‘bak ben ruh hastasıyım istersen uzatmayalım sesini yükseltme’ diyorum. ama delirmem gözlerimden okununcaya kadar karşı tarafın cesareti dinmiyor. sonrası mı? bulaşın da görün bakiim

--- alıntı --- Kendini bulamamamın verdiği bu lanet olası azabı kaç kişi çekiyor bilmiyorum. "Kendini bil" diyen Yunanlılar, "kendini ol" diyen İbsen inanılmaz derecede rahatsız ediyor beni. Beni her taraftan sıkıştıran ve içime işleyen bu insan kalabalığının içinde kendimi bulamıyorsam, kendimi nasıl tanıyabilirim ki? Eğer kendimi tanıyamıyorsam, karakterimin indirgenemez merkezinin, son kalıntısının hangisi olduğunu bilmiyorsam nasıl gerçekten kendim olabilirim ki? --- alıntı ---

*kendini tanımak* için biraz cesaret gerekiyor galiba. - Biri için bir şey yapmak... Ufak adımlar.... Hatta adıma da gerek yok, ismini koymanız yeterli. Bunu sadece siz bilin, sınırlarınızı görün ve kendinizi tanıyın.

tarih sahnesindeki insanı tanımayan, gelişmelerin toplumsal etkisini bilmeyen, tarihte neden birey bulamadığını sadece halk 'yığın'ları gördüğünü anlamayan bir insan kendini falan tanıyamaz, teknopoli'nin herhangi bir kimsesini tanımış olur. onun bireysellik sandığı şeyin temeli bile kollektif tasavvurdur çünkü.

bakın bunu iyi yaparım. mesela 'zenginin malı züğürdün çenesini yorarmış'taki çenesi yorulan züğürt benim. bazen o kadar yoruluyor ki durup "sus artık" diyecek, düşecek diye korkuyorum(!). sigorta şart oldu artık. (bkz: minik'in çenesini sigortalatma kampanyası)

O kadar iyi tanıyorum ki kendimi, ne nefret edebiliyorum kendimden ne de çok sevebiliyorum.

Attila(2,5) yaşında. Dün banyo yaptırıyorum," baba benim pipim büyüyor"dedi. 2 gün önce de pipisini ucundan tutup yukarı kaldırmış,tesislerini göstererek"baba bunlar ne? diye sormuştu. Şimdi öğretim başlıyor...

Bu tabir bence genelde hayatta kötü şeyler yaşayıp bunları tecrübe ederek gerçekleştirilen bi durum. Kötü şeylerden kastım duygusal anlamda yaşanılan olaylar. En basit örnek olarak bi ilişki hayal edip şu şöyle olsun bu böyle olsun derken bi kaç sonu kötü biten (kendince) ilişki yaşayınca ne istediğini, neyi sevip sevmediğini, karşındaki insanda hayalinde olmasını çok istediğin şeyi aslında hiç istemediğini yaşayarak görmüş oluyosun. Yani kendini yaşayarak tanıyosun. Yaşarken hayatın en berbat zamanlarıymış gibi geliyor ama kendinin farkında olan bi insansan iyi ki yaşamışım diyosun. En nihayetinde de kim olduğunu keşfediyosun